اجتناب از مصرف؛ اصل اول
قبلا هم گفته‌ام که بهترین تصمیم در مورد بطری‌های آب معدنی و نوشابه آن است که نباشند. اضافه‌شدن هر روزه و هر لحظه‌ای این پسماند به طبیعت با هیچ عقلی جور نیست. تبدیل ذخایر چندمیلیون ساله و تجدید‌ناپذیر زمین به زباله‌ای آلاینده کار نابخردانه‌ای است. ما دست کم در حوزه‌ی مصرف می‌توانیم از آن اجتناب نموده و با این کار به سهم خود از تقاضای تولیدش بکاهیم.اما چنان چه در بعضی موقعیت‌ها قادر به این اجتناب نبودیم با آن پسماند چه کار کنیم؟پت‌ها کد اول بازیافت هستند و قابلیت بازیافت خوبی دارند؛ اما در بحث بازیافت این که یک ماده‌ای از لحاظ فیزیکی و شیمیایی قابلیت بازیافت داشته باشد فقط یک سمت ماجراست؛ مسأله مهم‌تر آن است که رسیدن ماده به مرحله‌ی بازیافت توجیه اقتصادی داشته‌باشد.برای درک بهتر این جنبه لازم است بدانیم که بخش عمده‌ی هزینه‌ی بازیافت (۵۰ الی ۷۰ درصد) را بخش نقل و انتقال مصرف می‌کند.در کل تفکیک از مبدأ را تشکیل‌شده از سه اقدام متصل به هم می‌دانند: مدیریت تفکیکپاکیزه‌سازی در مبدأ کم‌حجم‌سازی در مبدأ در حال حاضر بیشتر از اقدام اول صحبت شده‌است و دو بخش بعدی تا حدود زیادی مغفول مانده است.خشک وپاکیزه‌سازی هزینه‌ی شستشو و فرآوری اولیه برای بازیافت را کاهش می‌دهد؛ کم‌حجم‌سازی نیز با خارج‌ساختن هوا از بطری‌ها وزن و حجم آنها برای انتقال را کاهش می‌دهد. به این ترتیب در هربار جابجایی مقدار ماده‌ی بیشتری به کارخانه می‌رسد و این یعنی به صرف‌تر شدن بازیافت و در نتیجه افزایش امکان انجام آن. درب بطری‌هاجنس دربها از لحاظ کد بازیافت جنس متفاوتی از خود بطری است و معمولا به صرفه نیست که دوباره جمع‌آوری و به کارگاه مخصوص منتقل شود. بنابراین اغلب اوقات به سرنوشت زباله‌های ریجکتی دچار می‌شود.در جهان به این نتیجه رسیده‌اند که درها از مبدأ توسط مصرف‌کننده جدا شده و به کارگاه مخصوص ارسال شود به این دلایل:این دربها نوع مرغوبی از پلاستیک هستند و حاصل بازیافتشان خوب است.به خاطر حجم کم و باز معمولا آلودگی و رطوبت هم در آنها محبوس نمی‌شود.برداشتن و جداکردن و در جیب‌گذاشتنشان کار ساده‌ای است!به علت کوچک‌بودن حجم در محیط به راحتی بلعیده‌شده و در صورت رهاشدن می‌تواند حیات گونه‌های جانوری را بیشتر تهدید کند. این حرکت در ترکیه آغاز شده و با جهت‌گیری نمادینش به سمت هدف مشخص تهیه‌ی ویلچر، انسجام بیشتری یافته‌است. ویلچر هدفی مادی و ملموس است و از طرفی به لحاظ عاطفی ذهن آدم‌های بیشتری را درگیر و همراه می‌کند.در ایران پویشی با عنوان “هستمت” این حرکت را اداره و ساماندهی می‌کند.