در این پست بابت شروع ایده‌ی مهربانی با آب و خاک حرف زدم و دلایل و انگیزه‌ها را گفتم. اینجا می‌خواهم از شیوه‌ی پاگذاشتن به مسیر بگویم و به این سوال مهم پاسخ بدهم: چگونه پوست میوه‌ها را خشک کنیم؟
خشک‌کردن پوست میوه‌ها؛ اصول کلی
ایده‌ی خشک‌کردن پوست میوه‌ها چند سالی است که در فضای مجازی مطرح شده‌است. این کار می‌تواند به سادگی مانع ایجاد شیرابه شده و علاوه بر آن محصول ارزشمندی برای تغذیه‌ی چهارپایان فراهم کند.
در این حوزه آن چه مهمترین و اولین قدم به شمار می‌رود دانستن چرایی کار است. چرایی که معلوم شود چگونگی خودش را نشان می‌دهد.
شیوه‌ی کلی کار همان روش خشک کردن سبزیجات است با همان اصول. انباشته‌نشدن اجزا و بودن در معرض جریان هوا یا نور خورشید یا هر دو.
منتها در این مورد چون مصرف برای خوراک انسان نیست لزومی به مراقبت‌شدن از نشستن گرد و غبار ندارد. از آن سو از آنجا که هر روزه تولید می‌شود محدودیت زمانی آن بیشتر است و باید ساختاری درست داشته باشد. ساختاری که بتواند قبل از رسیدن ماده اولیه‌ی جدید قبلی‌ها را به سر و سامان برساند.
بطور کلی استفاده از سبدهای تره‌بار برای این کار متداول شده‌است. ارزانی و آسانی دسترسی و همچنین بازیافتی‌بودن این سبدها دلیل خوبی است برای ترجیحش بر سایر سبدها.
این سبدها را می‌شود روی هم چید و هر روز پوست میوه‌ها را به آن‌ها منتقل کرد. معمولا در گرمای هوایی مثل هوای یزد خشک‌شدن سه روز طول می‌کشد. بنابراین اگر چهار عدد از این سبدها در دسترسمان باشد می‌توانیم روز سوم پوسماند روز اول را به سبد پایینی منتقل کنیم تا جا برای محصول جدید خالی شود. این عدد و رقم‌ها معمولا برای یک خانواده چهار نفره با مصرف معمولی جوابگو است.
خشک‌کردن پوست میوه‌ها در فصول سرد
آن چه گفته شد در فصول گرم سال کار را آسان می‌کند. اما در فصل سرد جوابگو نیست. با این حال پروسه‌ی ساخت پوسماند در فصول سرد هم طرفداران خاص خودش را دارد.
در پاییز و زمستان بخصوص اگر بارندگی و رطوبت هم زیاد باشد (که خدا کند باشد) ما از وسایل گرمایشی برای این کار استفاده می‌کنیم.
(این پست نا تمام است و به تدریج تکمیل خواهد شد)