سحرگاه شنبه 23 خرداد 88 بود که با شهودی درونی وحشت‌زده از خواب پریدم. در شبکه ۱ روباهی مکار آمار می‌فروخت و در شبکه‌ی ۴ معبد ایشتار آتش گرفته‌بود. در هروله بودم بین ۱ و ۴ و گاه خواب می‌رفتم و کابوس می‌دیدم. کابوسی که بعدا فهمیدم کپی همزمان واقعیت بوده‌است. کابوس خیابان‌های تاریک و …
۱. اواسط خرداد سال یک، میم‌رِکاف (از بچه‌های کلاس نظم شاهین) توی اینستاگرام اعلام کرد که می‌خواهد چالش ۲۰۰ روز وبلاگ‌نویسی راه بیاندازد. چندان نمی‌شناختمش اما پیدا بود که از پیاده‌پیمایان مسیر خویش است. اعلام کردم که: هستم! به شدت هم هستم. نمی‌دانستم قضیه برای خودش در چه حد جدی بود اما من مثل تشنه‌ای …
چالش ۲۰۰ روز وبلاگ‌نویسی | پویشی برای حرکت به سمت خود بیش‌تر بخوانید
چهارشنبه شب غمگين بودم. احساس می‌کردم مثل خر در قیر سیاه غم گیر افتاده‌ام. مدتی است که پای سجاده هم احساس حماقت می‌کنم. آخرین سنگر هم انگار غریبه شده… زار می‌زدم که کجایی؟ خودت را نشان بده. اگر هستی یا نیستی. این که اصلا نباشی آپشنی است که خیلی رفتاری در پی ندارد یا دارد …
قسمت اول این نوشته اینجا است. سال به سال اهریمن لخت‌تر می‌شود. همه اسافلش را رو می‌کند. بچه‌های بچه‌ها بزرگ می‌شوند بدون هیچ پرچم. بچه‌ها می‌پرسند می‌خوانند می‌بینند می‌دانند. بچه‌ها پتوی رسی را تا کلفت نشده می‌برند زیر باران. ۹۸ از راه می‌رسد. بزرگ سربازها را می‌کشند. انتقام سخت و بعد هم پرپرشدن آن‌همه جان. …
به عنوان یک خاکستری که دل و روح و عقلش با مردم است و تنش هراسان و محافظه‌کار، از انفعال و بی‌عملی‌ام شرمسارم. نه فقط شرمساری که غبن و زیانکاری را هم حس می‌کنم. فکر کن وسط حادثه‌ای به این بزرگی و با این درجه از درام و هول ساکن باشی و بعدها هیچ خاطره‌ای …
گفتگو با خودکامگان خانگی؛ در راستای بمان و پس بگیر بیش‌تر بخوانید
نقد فیلسوفان کهن بر دموکراسی را می‌شود درک کرد. این که برآیند ریز و درشت، عالم و عامی، بشود تصمیم‌گیرنده سرنوشت جامعه ترسناک است. اما ترسناکتر هم می‌شود وقتی متوجه باشیم که معمولا عالمان از عامیان هم کم‌شمارترند و هم فروتن‌تر. دانایان قاطعیت یا حتی اعتماد به نفس کمتری دارند؛چرا که از حجم وسیع آنچه نمی‌دانند و …
دوران کودکی دموکراسی | پشت پرده دیالوگ موسی و شبان بیش‌تر بخوانید
تکثر و گونه‌گونی همه جا حتی در اقلیم زخم‌هایمان نیز دارد جای خودش را باز می‌کند. شما را به حضرت حقیقت قسم که گمان مبرید زخم‌هایمان از یک قماش است. از سال ۸۸ شروع شد وقتی باران آگاهی شروع کرد شستن آن پتوی رسی که از سر تا پای ادراکم را پوشانده‌بود. تا …
سرگردانم میان اندوه در دسترس نبودن پدرم و مقاومت در برابر هر عصر پنجشنبه سر خاک نرفتن؛ اما انتخابم را کرده‌ام. اندوه بابا را هر حدی که بتوانم گره می‌زنم به یاد و شوق ابدیت و تلاش برای کامجویی عاشقانه‌تر از زندگی. امروز ساعتی در پیوند با خودم بودم. گرد و خاک آینه و طاقچه …
پاییز بی‌پیر امسال دارد به سرعت برق و باد می‌گذرد. پاییزی که در شروع طوفانی‌اش باباعلی‌ام را ربود و بعد پشت زنجیره‌ای از رویدادها منگ و بی‌اختیار کشاندم. پاییزی که در خیابانش دنیا در حال پوست انداختن است و این طرف داخل خیلی از خانه‌ها جزئیات چین و چروک پوستین کهنه، مسئله لاینحل و دشواری …
عمو زنجیرباف چاوشی را امروز بارها گوش دادم و از فرط زیبایی و هماهنگی شعر و آهنگ و حقیقت به گریه افتادم. نفسم تنگ شد از حجم زیبایی‌اش. از این که در لحظه با کسی سهیمش نشدم و با هم‌نفسی دورش نگشتم. فهمم از شعر را می‌نویسم و امید دارم دیگرانی به تجربه‌ی درک و …
